Ex-raadsheer Wicher Wedzinga, die ook wel de ‘rammende rechter’ wordt genoemd, werd vorige week veroordeeld tot een taakstraf van tachtig uur en een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie maanden. De man had zijn ex-vriendin nogal toegetakeld, waarover ik al eerder bericht heb.Nou las ik afgelopen week nog een paar interessante dingen over Wedzinga in HP/De Tijd. Het blijkt dat hij vaker zijn handjes heeft laten wapperen.
In 2001 deed zijn toenmalige echtgenote aangifte tegen hem wegens mishandeling en bedreiging. En juist toen Wedzinga verwikkeld was in die echtelijke ruzie, moest hij als raadsheer optreden in de zaak van Angelique van E., die verdacht werd van de moord op een baby. Door de rechtbank werd zij vrijgesproken, maar door het gerechtshof (waar Wedzinga dus deel van uitmaakte), werd de vrouw tot acht jaar cel veroordeeld, hoewel er geen direct bewijs was in de zaak.
Zou zijn privésituatie misschien invloed hebben gehad op zijn beslissing? Dat blijft natuurlijk altijd gissen, en Wedzinga ontkent het zelf ook, maar het lijkt me lastig een oordeel te vellen over een zaak terwijl je zelf diep in de problemen zit…
Lees ook:Strafzakenwijzer
Lees ook:Moeten alle moordenaars gestraft worden?
Lees ook:Rechter verdacht van poging tot doodslag
Lees ook:Moordenaar wandelvrouwtje moet straf uitzitten
Lees ook:Lagere straffen in pornozaak
Daarom is een meervoudige kamer zo belangrijk. Deze keer is het een raadsheer die in de problemen zit welke uiteindelijk met een veroordeling wordt bezegeld.
Hoe vaak zal er sprake zijn van minder heftige maar zeker van invloed zijnde situaties. Het zijn en blijven mensen. Net
zoals ieder ander mens niet altijd even scherp kan zijn om allerlei redenen. In meer of mindere mate beïnvloedbaar. Te denken valt aan menig bijbaantje die je de wenkbrauwen doet optrekken.
Vraag is wel of er van dit alles in al die jaren binnen zijn werkveld niet iets bekend was. En dan vind ik dat de rechterlijke macht zich achter de oren moet krabben of zij niet eerder had kunnen onderzoeken, screenen, etc. Heel simpel; indien er een vastlegging of aangifte van een rechter wordt opgemaakt, je zou het nog kunnen uitbreiden naar andere sectoren, onverwijld dit melden. Het is vervelend, maar iedere ambtsdrager in deze sector weet welke verantwoordelijkheid hij of zij draagt, dus lijkt me dat men dit zal moeten accepteren. Risico van het vak.
Hoe goed je het ook wilt of kunt afzekeren, de menselijke factor valt niet uit te sluiten. Het vervelende is alleen dat deze mensen vaak over de toekomst van anderen beslissen, gelijk aan artsen aan wie we het vertrouwen en verantwoordelijkheid geven er voor te zorgen dat kwaliteit van leven gewaarborgd wordt.
Zal altijd een spanningsveld blijven denk ik.